نگاهی به دلایل افزایش آمار خودکشی سربازان در ایران
بیش از دو سال از خودکشی «سامان دشتی»، جوان ۲۰ ساله، که در آخرین روز خدمت سربازی‌اش ماشه را کشید و به زندگی‌اش پایان داد می‌گذرد، اما هنوز خانواده و دوستانش در شوک هستند که چه اتفاقی افتاد. در دوران خدمت سربازی، چه بلایی بر سر او آورده بودند که وقتی فهمید باید مدت اضافه‌تری بماند و برگه‌ی پایان خدمتش را امضا نکردند، مرگ را به ماندن در آن شرایط ترجیح داد؟
بر اساس گزارش‌هایی که پیش از این در رسانه های داخلی از زبان عدالت دشتی، پدر سامان منتشر شد، او پسری شاد و عاشق خانواده‌اش بود، قرار بود ۳۰ آبان سال ۱۴۰۰ با لباس سربازی خداحافظی کند، هر بار که از پادگان تماس می‌گرفت با هیجان از این‌که می‌خواهد کار کند و با حقوقش مادرش را به مشهد بفرستند و برای پدرش ماشین بخرد، حرف می‌زد. پرسش این است که چرا سامانِ پر از امید و آرزو، وقتی متوجه شد کسری خدمت دارد، حتی به پدر و مادرش فکر نکرد و خودکشی کرد؟ آیا آرزوهایش آن‌قدر بزرگ نبودند که او را زنده نگه دارند یا آن‌که تاریکی فضایی که در آن بود اجازه نمی‌داد هیچ نور امیدی را ببیند؟
یکی از کاربران توییتر در واکنش به خودکشی سامان در فضای مجازی نوشت: «خودکشی کار سربازی است که به بن‌بست رسیده و در برابر ظلم‌ها و تحقیرها آن بیرون هیچ فریادرسی نمی‌بیند. حتی هیچ امیدی ندارد صدایش از این دیوارهای بلند نظام وظیفه بیرون برود. صدای تیر سامان دشتی وسط میدان سپاه در سازمان نظام وظیفه کاش همه‌مان را یک تکانی بدهد.»