در «قرچک» زندان زنان چه می‌گذرد ...
سایت اطلس زندان‌های ایران در مورد زندان قرچک نوشته است: «سوله‌هایی که در ابتدا مرغداری و سپس مرکز ترک اعتیاد مردان بوده٬ به زندان زنان تغییر کاربری داده شد.» زندان قرچک در سال ۱۳۸۹ با هفت سوله افتتاح شده اما بر مبنای گزارش‌های سال‌های اخیر تعداد سوله‌ها به ده عدد افزایش یافته است. در ادبیات سازمان زندان‌ها به هر سوله یک سالن گفته می‌شود. هر کدام از سالن‌ها گنجایش کم‌تر از صد نفر را دارد، اما به طور معمول در آن‌ها بیش از دویست نفر زندگی می‌کنند. در مواقعی این عدد به ششصد نفر هم رسیده است. تعداد کل زندانیان بین هزار و پانصد تا بیش از دو هزار نفر در نوسان است.
زندان زندانی در زندان قرچک دسترسی به آب و غذای سالم ندارند. در این زندان هر چیزی٬ از آب تا مواد مخدر «خریدنی» است و اگر پول نداشته باشی از امکانات اولیه بهداشتی نیز محرومی. بالاترین طبقه این جهنم قرنطینه آن است؛ جایی که زندانیان برای مدتی در آن حبس میشوند تا پس از اطمینان از عدم بیماری، اعتیاد و … به بند‌ها فرستاده شوند. هستند زنانی فراموش‌شده که حاضرند در قرطنیه کارگری کنند، توالت و حمام‌ها بشویند تا فقط به بند‌های عمومی فرستاده نشوند چرا که در بند‌ها فاجعه، از تعرض جنسی و بیگاری تا غذای ناسالم و آب غیر قابل آشامیدن در انتظارشان است. در این زندان طبقه‌بندی و تفکیک جرایم و سن رعایت نمی‌شود و زنانی از گروه‌های سنی مختلف حتی زیر سن قانونی با اتهاماتی از قبیل قتل، دزدی مسلحانه و قاچاق مواد مخدر در کنار زنانی با اتهامات سیاسی نگهداری میشوند ...