گرامیداشت ۱۶ آذر ، روز دانشجو
شانزدهم آذر ماه روز دانشجو، ما را به سکوتی معنادار سوق میدهد. این روز ملی بر پایه اتفاقی شیرین بنا نشده است، در سال ۱۳۳۲، در چنین روزی، سه دانشجو با نام های مصطفی بزرگ نیا، مهدی شریعت رضوی و احمد قندچی در نا آرامی هایی که در دانشگاه تهران به وقوع پیوست کشته شدند و پس از آن هر سال، روز دانشجو، به جای این که با تکریم و احترام و آزادی بیان و عقیده برگزار شود، در فضایی مملو از ترس و استرس میگذرد. بطور قطع همه مردم به ویژه دانشجویان، حق آزادی تجمع و تظاهرات مسالمت آمیز را دارند اما با گذشت هر سال، شرایط خفقان و استبداد در ایران، گلوی آزادی و حقوق اجتماعی آنها را بیشتر می فشارد.
با نقض روز افزون حق آزادی بیان و عقیده در دانشگاه ها، روز به روز بر تعداد فعالان دانشجویی در زندان ها اضافه میشود و اجبارا دانشجوهای ایرانی با گذر زمان نقشی منفعل به خود میگیرند و این در حالیست که دانشگاه باید مهد تغییرات بنیادین فکری و اجتماعی باشد. با این حال، همچنان شاهد جنبش های دانشجویی دراین روز هستیم. جنبش هایی که یا منحل میشوند و یا فعالان آن سر از زندان در می آورند و یا از حق مسلم تحصیل، محروم میشوند و گاها با اتهامات واهی سیاسی محکوم به مرگ میشوند. نقض حقوق ابتدایی شهروندی دانشجویان به حدی پیش رفته که اعتراض به هر موضوعی، جرم انگاشته و با دانشجویان به مثابه مجرمین و براندازان برخورد میشود.
علاوه بر این، شرایط بغرنج اقتصادی و اجتماعی، آسیب های بسیار زیادی را به قشر دانشجو وارد آورده است. مشکلات اقتصادی دانشجویان بومی و غیر بومی و عدم پشتیبانی مالی دولت و جتی ایجاد دانگاه ها آزاد (پولی) از آنها در حین تحصیل موجب میشود که بسیاری از دانشجویان از ادامه تحصیل باز بمانند. شرایط نابسامان خوابگاه ها و امکانات تحصیلی دانشگاه ها، هر ساله تعداد زیادی از دانشجویان کشور را با مشکل افسردگی رو به رو میکند که در این مورد میتوان به نرخ بالای خودکشی و اعتیاد در میان دانشجویان پزشکی، بخصوص در چند سال اخیر اشاره کرد. علاوه بر این عدم رسیدگی به سلامت و حتی تغذیه دانشجویان، بسیاری را با مشکلات عدیده سلامتی رو به رو کرده است . مسمومیت های غذایی، بیماری های پوستی، و …از جمله عواملی است که با گذشت هر روز وخیم تر میشود . با شیوع ویروس کرونا ، شرایط حتی پیچیده تر شد و دانشجویان بسیاری از تامین امکانات موردنیاز برای تحصیل آنلاین باز ماندند، جدا ازاین که تحصیل به روش های مجازی چه تاثیری بر کیفیت تحصیلات دانشگاهی گذاشت. با توجه به موارد یادشده متاسفانه فرار مغزها در ایران رایج و دانشجویان همزمان و یا پس از فارغ التحصیلی در حال تلاش برای فرار از ایران میباشند.
ما فعالان حقوق جوان و دانشجو ضمن اشاره به اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد) و با استناد به اعلامیه های جهانی حقوق بشر ماده ۳: (حق حیات برای همه) ماده ۹: (عدم توقیف، حبس یا تبعید غیر قانونی) ، ماده ۱۹ :(حق آزادی بیان و عقیده )،ماده ۲۰ : (حق آزادی تجمع و تظاهرات)، ماده ۲۵: (حق خوراک و مسکن و مراقبتهای طبی و خدمات لازم اجتماعی برای همه) و همچنین هدف سوم سند ۲۰۳۰ یونسکو( تضمین زندگی سالم و ترویج رفاه برای همه در تمام سنین) خواهان رسیدگی مسئولین به شرایط دانشجویان، آزادی زندانیان دانشجو و محقق کردن حقوق اجتماعی و مدنی آنها هستیم.
1455
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
کمیته دفاع از حقوق جوان و دانشجو